De ontwikkeling van het prototype van de G-1 werd voortgezet met het doel om dit te gebruiken voor de buitenlandse markt. Ook het prototype kreeg de Pratt & Wittney Jr. SB4-G-motoren. Maar deze motoren hadden een negatief bijeffect. In vergelijking met de met de Bristol Mercury motor was de topsnelheid 40 km/u lager hoewel het bereik een stukje groter was.
Buitenlandse interesse was groot na het grote succes op de luchtvaart Salon van Parijs in 1936. Een eerste serie van 26 werd reeds gebouwd voor Spanje, om via Estland en Frankrijk geleverd te worden. Na de mobilisatie zijn deze vliegtuigen gekocht voor eigen gebruik door de Nederlandse Luchtmacht. In november van het mobilisatiejaar begon een zoektocht naar bewapening. Uiteindelijk kregen ze 4 M36 FN-Browning machinegeweren (7,9 mm) in de neus en een FN-Browning M-36 machinegeweer in de staart. Slechts vier van de tien geleverde vliegtuigen waren bewapend en zijn gebruikt in de vijf dagen van de oorlog. De resterende vliegtuigen werden in beslag genomen en overgenomen door de Luftwaffe.
Denemarken en Zweden hebben bestellingen geplaatst. Finland was geïnteresseerd. Ook andere landen waren geïnteresseerd.
Finland
Finland had een relatie met Fokker die al verscheidene jaren duurde. Finland had de D-10, de C-5 D en E al gekocht. Vóór het uitbreken van de winteroorlog werden de D-21 en C-10 onder licentie in de Valtion Lentokonetehdas factorie gebouwd en bestonden plannen voor de productie van de onlangs bestelde T -8L variant.
Deze relaties waren de afgelopen 70 jaar verantwoordelijk voor een heleboel verwarring met betrekking tot de Finse belangstelling voor de G-1. De Finse test piloten hadden in hun pilotenlogboek heel wat uren staan met de 302, die hen ter beschikking was gegeven. De resultaten waren hoopgevend, maar er is nooit een order geplaatst. De reden het nooit tot een bestelling kwam, was dat de Finse versie met Mercury (te bouwen onder licentie) motor uitgerust zou moeten worden. Maar deze motoren werden al gemonteerd in de Blenheims en de D-21's. Meer Mercury motoren waren niet beschikbaar. Uiteindelijk zelfs het D-21 werd uitgerust met Twin Wasp motoren. Ook eindigde de Winteroorlog tegen Rusland voordat een bestelling voor G-1 kon worden geplaatst. De 25 (+ een aangepast prototype) toestellen die men al aan het bouwen was, waren bedoeld voor Spanje, en niet voor Finland.
Denemarken
Denemarken was de eerste die een bestelling plaatste voor de G-1 Mercury met duikremmen. Deze moesten worden uitgerust met de Madsen bewapening, die was ook gemonteerd in de Hispano Suiza prototype (2 x 20 mm kanonnen, 2 x 7,9 mm machinegeweren). Het ging hier om een bedrag van 70.000 gulden voor een licentie-contract. Dat lijkt niet veel, maar in die dagen was het een heleboel geld.
Ze zouden moeten worden gebouwd op de Flyvertropperne Vaerkstaeder in de buurt van het vliegveld Kløvermarken, Kopenhagen. Flyvertropperne Vaerkstaeder en het vliegveld Kløvermarken bestaan niet meer. Ook was het de bedoeling om de productie voort te zetten met 24 vliegtuigen onder licentie te bouwen door Skandinavik Aero Industri.
Uiteindelijk werd er in Denemarken slechts gewerkt aan de constructie van één enkel toestel (men kan zich afvragen waarom slechts één). Dit betekent dat er totaal 63 G-1's gebouwd zijn!
Zweden
Zweedse test piloten hebben ongeveer 20 testvluchten met de G-1 uitgevoerd. Ze waren erg gelukkig met het model en snel plaatste de Zweedse regering een bestelling voor een reeks van 18 vliegtuigen (Mercury, met extra "Badkuipen"). Zonder motoren, want die moesten worden geleverd door een Zweeds licentie-programma. Het is tot op heden niet duidelijk welke motoren men veronderstelde gebruiken. Deze vliegtuigen kregen het Zweedse typenummer S-13 (S voor Spaning, verkenning). Ook een andere bestelling voor 77 G-1's voor de rol van jager-bommenwerper werd ontvangen. Ze wilden deze opnemen in de Zweedse luchtmacht als B-7. Ook hier is geen indicatie van welke motor moest worden gebruikt. Alle G-1's moesten worden uitgerust met luchtremmen.
Estland
Estland, dat, net als Nederland, bezig was met de modernisering van de luchtmacht, was geïnteresseerd in een order van 6 vliegtuigen. Maar deze bestelling is geannuleerd ten gunste van de Britse Blenheim. Er was ook een plan om de bestelling van de 26 G-1 Wasps voor Spanje via Estland en Frankrijk naar Spanje verschepen (omzeiling sancties).
Frankrijk
Fokker was in 1936 bezocht door een Franse delegatie om de ontwikkeling van het model 129, de latere G-1, te bespreken. Frankrijk was al bezig met een aantal vergelijkbare, maar "moeilijke" projecten. Moeilijk omdat de tests van de voorgestelde motoren (de door Fokker minderwaardig geachte Hispano's) rampzalig gingen. Er werd een oplossing gevonden door de Nederlandse G-1 te bestellen. De onderhandelingen kwam onder druk te staan toen een Franse delegatie elke week langskwam om de voortgang te volgen.
Toen de ontwikkeling van de Franse vliegtuigen begon verdween hun belangstelling. Uiteindelijk wilden ze 300 vliegtuigen van het type Potez 63 en vergelijkbare aantallen andere vliegtuigen.
België
In juni 1939 werd de G-1 302 voor een week door België gehuurd om grondig te worden getest. In het begin had België niet veel vertrouwen in het vliegtuig, totdat Gerben Sonderman (Nederlandse testpilot) de volgende dag een spectaculaire acrobatische luchtshow uitvoerde. België veronderstelde dat een tweemotorig vliegtuig niet geschikt was voor het maken van die manoeuvres. Ondanks dit feit koos België toch voor een combinatie van Hawker Hurricanes en Fairey Battles vliegtuigen in plaats van de G-1.
Turkije
De Turkse belangstelling was kort. Twee test piloten waren naar Welschap gestuurd om als passagiers mee te vliegen met Meinecke (hij was een van de Fokker testpiloten). Ondanks het feit dat op de eerste testvlucht één van de motoren uitviel, prezen zij de G-1. Dat was het einde van de Turkse belangstelling zelfs nadat andere motoren waren gemonteerd (de WASP motoren).
Hongarije
De firma Manfred Weiss in Boedapest was bekende van Fokker. Vóór de Tweede Wereldoorlog werden al tientallen Fokkers gebouwd onder licentie (meestal C-5, D-13 en F-7 vliegtuigen). Manfred Weiss had ook het recht op een licentie voor de G-1 gekregen (dit is niet bewezen). Maar er zijn geen vliegtuigen gebouwd vóór het uitbreken van de oorlog. Later, tijdens de oorlog, heeft Manfred Weiss BF-109's gebouwd.
Zwitserland
Zwitserland was ook een trouwe klant van Fokker. Eerder waren grote aantallen D-7's en C-5's gekocht. Later - in kleinere aantallen – zijn de D-13 en C-10 gevolgd. Er zijn drie testpiloten naar Nederland gestuurd om de G-1 te testen. Hoewel de resultaten zeer veelbelovend waren volgde er geen bestellingen.
